Is dit nou een Mac van Dinthertje doen?

"Het kabinet komt met een verbod op het plaatsen of laten plaatsen van neprecensies op internet. Consumenten moeten zo beter beschermd worden bij het doen van online aankopen of het boeken van een hotelkamer of reis."

En dan volgt hier de OFFICIËLE RECENSIE van GeenStijl voor restaurant-Rutte III. Het is een foprestaurant, want het is een ordinaire vreetschuur waar mensen dubbel en dwars in de borden worden getuft, borden die de manager reeds in januari mocht opbergen, maar omdat de beoogde nieuwe eigenaren continu met elkaar overhoop liggen blijft de tanende toko gewoon open. Er vallen om de haverklap lijken uit de koelkast. Er drijven dode vliegen in de soep. Het eten is niet te vreten. De chef-kok kan er niks van. Hij liegt over de gerechten op de kaart. Eén gerecht staat altijd op de kaart: meloenen. Speciaal voor superklant Gert-Jan. De wijn is zuur, maar die is dan ook bedoeld voor journalisten - journalisten die op schoot zitten bij de manager, want misschien mogen ze wel een keertje gratis vreten. De obers pleuren bij bosjes om, en als ze niet ompleuren, wieberen ze zelf wel, of worden ze ontslagen. Ook al heb je de rekening gewoon betaald, dan verdenkt de manager je van fraude en dan moet je alle keren dat je ooit in het restaurant hebt gegeten terugbetalen. De gastvrouw wilde scheiden van de manager. "Hier scheiden onze couverts", riep ze, en toen stapte ze op, om aan te kondigen dat ze in restaurant-Rutte IV weer doodleuk aan het werk wil. Het vreten is veel te duur en het wordt ieder jaar duurder. U hoeft uw jas ook niet op te hangen aan de kapstok, ze kleden u gewoon helemaal uit. De ober, een stomme slungel met 'Wopke' op zijn naamkaartje, mompelde nog iets over 'koopkracht', alvorens u helemaal uit te zuigen. Links van het restaurant zit een ander restaurant, restaurant GROEN. In dat vegarestaurant is het eten al helemáál niet te doen. De bedrijfsleider van GROEN is ene Jesse en hij wil graag samenwerken. Dus heeft Jesse een enorm grote bek over wat Nederland precies wil, terwijl hij de helft van z'n klanten is kwijtgeraakt. En tot slot, aan de deur van restaurant-Rutte staat uitsmijter Hugo, iedereen zonder QR-code tegen te houden met de kracht van een opgeheven wijsvinger. "Je hóeft toch niet naar het restaurant", smaalt hij, met z'n Prodentbek. Wat een KUTRESTAURANT. Waarom komen hier nog mensen. Officiële recensie GeenStijl: ⭐.

Mag dit nog?

Wat Kok deed moet Mark ook doen

Tussen de nieuwe lockdown, Torenfluiters, het zoveelste zinloze coronadebat, adventskalenders & vaccinagenda’s en de kerstliederen van coronacrooner Hugo door, galmden de conclusies van het onderzoeksrapport naar de toeslagenaffaire door het land. “Ongekend onrecht”, zijn de kernwoorden van het rapport en dat is zowel een snoeiharde conclusie als een woordcombinatie die politiek gezien breed uitgemeten, opgerekt en uitgesmeerd kan worden: een roep om politieke verantwoordelijkheid vloeit er nou niet direct uit voort. Op een inhoudelijke analyse van het rapport zit Ronaldo nog te studeren, maar we willen alvast de vlucht naar voren nemen naar de vraag:

Waarom is het kabinet Rutte III nog niet afgetreden?

Het eerste rapport, van de commissie Donner, was een gecorrumpeerd product van (opzettelijke) onwetendheid en achtergehouden informatie. Het probleem (‘gedupeerde burgers’) ging echter niet weg, dus volgde een Kamercommissie die met “Ongekend Onrecht” op de proppen is gekomen, na verhoren van onder andere Eric Wiebes, Lodewijk Asscher en Mark Rutte, belangrijke daders (geen verdachten) in deze diepzwarte zaak die tot (persoonlijke) faillissementen, echtscheidingen, uithuisplaatsingen en zelfs zelfmoord heeft geleid. 

Maar ook dit is slechts een tussenrapport, door een naamloze commissie van een naamloze overheid die het uitsmeren van politieke en functionele verantwoordelijkheid tot Ruttiaans speerpunt heeft gemaakt, zij aan zij met geheimhouding van publieke informatie: Onder de Rutte-Doctrine blijft nog altijd veel informatie met opzet verzwegen, blijven er wekelijks nieuwe stukken opduiken en is de bodem van de Belastingbeerput nog steeds niet in zicht. Belangrijker nog: er is nog altijd geen gedupeerde toeslagouder gecompenseerd en ook dit rapport ziet daar helemaal niet op. Op de dag dat het rapport verscheen, ontving een gedupeerde ouder 54 enveloppen met (onterechte) aanmaningen van het CJIB. Een vorm van bureaucratische waanzin die met geen woorden tastbaar te maken is.